SDMA: een gevoelige biomarker

Symmetrisch dimethylarginine (SDMA) is een gevoelige biomarker die vroegtijdige opsporing van storingen van de nierfunctie vergemakkelijkt. Het nut ervan bij het identificeren van storingen van de nierfunctie in de preklinische stadia benadrukt het belang ervan in diagnostische algoritmen.

Liggen de waarden van creatinine boven 1,6 mg/dl of 140 µmol/l, dan vereisen ze nauwlettende controle, omdat ze wijzen op chronische nierziekte. Als de waarden binnen het normale bereik blijven, maar er andere afwijkingen worden vastgesteld, zoals een SDMA >18 µg/dl (of aanhoudend verhoogde SDMA > 14 µg/dl) of andere consistente afwijkingen bij opeenvolgende onderzoeken, zoals lage urineconcentraties zonder een identificeerbare niet-renale oorzaak, proteïnurie van renale oorsprong (UPC > 0,4), abnormale nierpalpatie of afwijkend beeld van de nieren, dan zijn er voldoende aanwijzingen om een vroege diagnose van CNZ te stellen (IRIS, 2023). 

Urine-onderzoek: uitgebreide nierevaluatie

Analyses van de Urine Soortelijk Gewicht (USG) en proteïnurie vormen een aanvulling op bloedtesten en bieden een uitgebreide evaluatie van de nierfunctie. Subtiele veranderingen, zoals een afname van de normale urineconcentratie (USG < 1,035) of stijgingen van de UPC-waarden (0,2-0,4 borderline proteïnurie; > 0,4 proteïnurie) (IRIS, 2023), kunnen dienen als vroege indicatoren, eenleidraad voor diagnostische precisie.

Medischebeeldvorming: verder dan visualisatie

Medische beeldvorming, waaronder röntgenfoto's en echo's, spelen een cruciale rol bij het evalueren van de nierstructuur. Het opsporen van structurele afwijkingen en de beoordeling van de integriteit van het parenchym geven informatie voor therapeutische beslissingen en prognose.

Nierbiopt: een venster op histopathologie

Nierbiopten zijn weliswaar invasief, maar bieden ongeëvenaarde inzichten in histopathologische veranderingen. De specifieke informatie die biopten bieden is bijzonder waardevol bij het overwegen van geavanceerde therapeutische mogelijkheden, zoals niertransplantatie.

Het doel van een nierbiopt is het verzamelen van waardevolle informatie voor een efficiëntere behandeling van nierziekten en leidt vaak tot een definitieve diagnose. Deze techniek wordt steeds vaker gebruikt vanwege de vooruitgang in vroegtijdige opsporing van CNZ, waardoor inzicht wordt verkregen in de ernst, activiteit, chroniciteit en potentiële omkeerbaarheid van pathologische veranderingen. Deze informatie vormt de basis voor klinische beslissingen over prognose en behandeling.

Om complicaties te voorkomen is het cruciaal de patiënt eerst te stabiliseren en een grondige kennis te hebben van de beschikbare biopsietechnieken en de benodigde apparatuur en middelen die beschikbaar zijn voor de uitvoering ervan. Het is absoluut noodzakelijk de techniek aan te passen aan de patiënt, ook al is een naaldbiopsie van de niercortex onder algemene anesthesie, en onder begeleiding van echografie, de eenvoudigste aanpak (Bartges and Polzin, 2011).